පොඩ්ඩ බැරි වුනොත් "හු" කියවෙනවද? ඒක එච්චර හොඳ පුරුද්දක් නෙවේ....

ලියන්න කථා ගොඩාක් හිතාගෙන ඉද්දි අද වෙච්ච අහඹු සිදුවීමක් නිසා මේ කථාව ලියන්න කියලා හිතුවා... ගොඩාක් පිරිමි ලමයින්ට.. එහෙම නැත්නම් පිරිමි පාර්ශ්වයේ අයට මොනවාහරි ක්ශණික සිඳුවීමක් වෙච්ච ගමන් මේ "හු" අකුර කියවෙනවා..... ඉතින් මමත් පිරිමිනේ.. මටත් කියැවෙනවා... ඉතින් මේ සම්භන්ධ කථා දෙකක් තමයි අද කියන්න යන්නේ.... අහ් අමතක වුනා.. පිරිමි අයට විතරක් නෙමෙයි සමහර කාන්තාවන්ටත් මේක කියැවෙනවා මම අහලා තියෙනවා... හරි යමුකෝ කථා වලට...


පළවෙනි කථාව සිසිර ගැන.... සිසිර කියන්නේ විද්‍යා හා තාක්ෂණ අමාත්‍යාංශයේ හිටපු හිත හොඳ කාර්යාල කාර්ය සහායකයෙක්.. අවිවාහකයි ඒ කාලේ... අවුරුදු 38ක් විතර වුනා.... තිබ්බ පොඩි වැරදි දෙකයි... එකක් ටිකක් වැඩිපුර බොනවා... අනික ඇඟේ කොහෙටහරි ඇඟිල්ලෙන් ඇන්න ගමන් "හු" පමනක් නෙමේ ඉතිරි ටිකත් කියනවා.... ගොඩාක් වෙලාවට මොහුගේ "හු" එක්ක එන්නේ ක්‍රියා පදයක්.....


ඉතින් දවසක් මොහු අමාත්‍යාංශයේ අතිරේක ලේඛම් තුමාත් එක්ක ඡායා පිටපත් වගයක් ගගහා හිටියා... සිසිරට දකුණු පැත්තෙන් අතිරේක ලේඛම් තුමා හිටගෙන... මොකෙක් හරි පාදඩ පොරක් එතනින් යන ගමන් සිසිරගේ තුනටියට ඇන්නා ඇඟිල්ලෙන් අතිරේක ලේඛම්තුමාට හොරෙන්..... ක්ෂණික කෝපයට පත් සිසිරට උන්හිටි තැන් සහ ලඟ ඉන්නෙ කවුද කියලත් අමතක උනා....


හුxxxx හුxx? කියලා හු අකුරු දෙකක් සම්භන්ධ ක්‍රියා පදේකුයි නාම පදේකුයි එක්කම ප්‍රශ්ණයක් අහන ගමන්ම දකුණු අතින් අතිරේක ලේඛම්තුමාගේ මුහුණ හරහා දැවැන්ත පහරක් එල්ල කලා....


ඊලඟ තත්පරයේ හැමෝටම දකින්න ලැබුනේ අතිරේක ලේඛම්තුමාගෙ කකුල් දෙක අල්ලගෙන සමාව ඉල්ලලා වැද වැටෙන සිසිර...


මොනවා උනත් ඊට විනාඩි පහකින් පස්සේ ඇගිල්ලෙන් ඇන්න එකා හොයනවා දැක්කා ඔෆිස් එක පුරා.... වෙලාවට අහු වුනේ නැහැ....



අපි ඉස්කෝලේ යන කාලේ බැලුවා ජයලත් මනෝරත්නයන්ගේ අන්දරේලා වේදිකා නාට්‍යය.. ඒකෙත් ඉන්නවා ඔහොම "හු" අකුර කියැවෙන ඇමතිවරයෙක්.. ඔහුට "හු" අකුර විතරක් නෙමෙයි.. තව අකුරු කියැවෙනවා.... විහිළුවට වගේ වෙන අන්දරේ ඔහුට කිචි කවන වෙලාවක රාජ සභාව සහ ප්‍රේක්ෂකයෝ මැද්දේ ඔහු කීවේ මෙහෙමයි...


හු.. හු.. හු... හුන්නස්ගිරිය...


ප.. ප.. ප.. පරක්‍රමභාහු...


ඉතින් ඒකෙන් කාටවත් අවුලක් නෑනේ.. ඕක බලපු අපිත් ඕක ඒ කාලේ ඉඳන්ම පුරුදු වුනා.. අදටත් මගේ කටෙන් ඉතාම අහම්බයෙන් මේ "හු" අකුර කිව්වත් "න්නස්ගිරිය" කියන ටිකත් අහම්බෙන් වගේ මගේ කටට එනවා.. ඉතින් ඒ නිසා කාඩ් කුඩු කරගන්නේ නැතුව විහිළුවෙන් ශේප් වෙන්න හැමදාමත් අවස්ථාව උදා වෙනවා.. ඒ පුරුදුවීමේ අග්‍රපලය මම වින්දේ අද.. මෙන්න ඒ කථාව...

මගේ පොඩි දරුවාට අවුරුදු දෙකයි මාසයක් වයසයි... ඔහු ඉන්නේ බහ තෝරන වයසේ.. අපෙන් කියැවෙන හැම වචනයක්ම අල්ලගන්න තමයි මාන බලන්නේ... උදේට ඇවිත් හවසට යන ආන්ටි කෙනෙක් තමයි සතියේ දවස් පහේදි එයාව බලාගන්නේ... අද ඒ ආන්ටි ආවෙත් නෑ.. මටත් කිතුල්ගල යන්න යෙදුනා... බිරිඳට අවශ්‍යම කාරණයක් නිසා කාර්යාලයට යන්න වුනා... ඉතින් මම පොඩි මෑන් එක්ක කිතුල්ගල යන්න හිතාගත්තා..


මම ඉතින් හැම ගමනක්ම යන්නේ ත්‍රිරෝද රථයෙනේ... ඉතින් මේ ගමනෙදිත් පොඩ්ඩාගේ බඩු මුට්ටුයි මගෙ ලට්ට ලොට්ටයි දාගෙන ත්‍රිරෝද රථයේ ගමන පිටත් වුනා... හංවැල්ල පහු කරන කොටම අපිව පහු කරපු ලොරි රතයේ අපි හැප්පෙන්නේ නැතුව බේරුනේ ඉතාම අමාරුවෙන්... කලාතුරකින් මගේ මුවින් පිටවෙන "හු" අකුර එතනදිනම් පිට වුනා... ඒ එක්කම පස්සෙන් "න්නස්ගිරිය" වචන්ත් ඇවිත් ලොකු ගැටළුවක් නැතුවම "හුන්නස්ගිරිය" කියලා වචනය අවසන් වුනා.... ඒ එක්කම ඇහුනේ පොඩ්ඩගේ කටහඬ...


අප්පත්ති....


ඇයි පුතේ...?


අප්පත්ති "හුන්නත්ගිලිය" කිව්වා...


ඔව් පුතේ ඒක ලස්සන කන්දක්නේ නුවර පැත්තේ තියෙන....


හරි නේද? ජයලත් මනෝරත්නයන්ට මල් තියන්න හිතුනේ ඒ වෙලාවේ තමයි....


ත්‍රිරෝද රථයේ මල්ලි ඉන්දිකටනම් හිනාව නවත්තගන්නම සෑහෙන වෙලාවක් ගියා....


ප.ලි. : අද බදාදානේ... හෙට බ්‍රහස්පතින්දා... පසුගිය ලිපියේ කිව්වා වගේම හෙට රාත්‍රී 8.30ට බස් රේඩියො එකේ යන්නේ කතාබස්. අර වැප් නිශාන්ත මහත්තයා බ්ලොග්කාරයෝ ගෙන්නලා ඉන්ටවීව් කරන්නෙ.. ඉතින් හෙට එකට එන්නේ ටිකක් හිනාවෙන්න බ්ලොග් එක ලියන අභීත එදිරිසිංහ කියලා කෙනෙක්... අමතක නොකර එකතු වෙන්න හෙට රාත්‍රී 8.30ට www.buzzradio.lk සමඟ....