වටේ යන්න කැමති අය ඇවිත් කියවන්න,,,, 2

පසු ගිය ලිපියෙන් කොළඹ ඉඳන් මන්නාරමට ගිය හැටි ලියවුනා...  පොරොන්දු වූ පරිදි අද මන්නාරම අවට තියෙන විශේෂිත ස්ථාන ඡායාරූප සහිතවම ඔබට දෙන්නයි සූදානම් වෙන්නේ.... මන්නාරමට ගොඩාක් දෙනෙක් පය තැබුවට මේ හැම තැනම බලන්න යනවා අඩුයි.. කාල වේලාව මදි නිසා හෝ නොදැනුවත්කම නිසා හෝ සොයා නොබලා ගමන් යෑම නිසා හෝ මෙවැනි ස්ථාන මඟ හැරෙනවා ගොඩාක් දෙනෙක්ට.. ඉතින් අද මේ කථාව මන්නාරම් අවට තිබෙන ගොඩාක් විශේෂ වූ සංචාරක ස්ථාන කිහිපයක් ගැනයි...


උදේ 7.15ට පමණ අවදි වූ අපි ඔගස්ටින් මහතා(තානායම් කළමණාකරු)ලබා දුන් කිරි තේ එකින් සැහීමට පත්වීමු... ඇත්තටම එය ඉතා මැනවින් සැකසූ තේ එකකි.. පසුව ඔගස්ටින් මහතා ඇමතූ අපි අපේ අනිත් අවශ්‍යතාවය ඔහුට කියා පෑවෙමු.. ඒ ත්‍රිරෝද රියක අවශ්‍යතාවයයි... සුදර්ශන්, ඔහු අපූරු ත්‍රිරෝද රිය රියැදුරෙකි... සිංහල යාන්තමට තේරුම් ගත හැකි නමුත් අමිලට භාශා තුනම එක සේ හැකි වූ නිසා සංනිවේදන ගැටළුවට අපි මුහුණ නොදුන්නෙමු... මන්නාරම් යාමේදී මෙම භාශා ප්‍රශ්ණයට විකල්ප විසදුමක් සකසා ගැනීම ඉතා ප්‍රයෝජනවත්ය. සුදර්ශන්ට අප කීවේ හැකි ඉක්මනට අපව උදෑසණ ආහාරය සඳහා නතර කරන ලෙසයි... ඔහු "නිව් සිවා හොටෙල්" අසල නතර කල අතර, එය නම් කදිම ඉන්දියානු භෝජන අවන්හලක් විය... එය කෙතරම් පිරිසිදුද හා ආහාරවල ඇති ප්‍රණීත බව කියතොත්, අපි මන්නාරමෙන් පිට වනතුරු සිටි වේල් පහටම කෑවේ ඉන්දියානු අහාරයි.

අනතුරුව අප පිටත් වුනේ මන්නාරමේ ප්‍රසිද්ධ බයෝබැබ් ගස බැලීමටයි... මන්නාරම නගරයේ සිට මැදවච්චිය දෙසට එනකොට, වම් අත දෙසට, ඉන්ධන පිරවුම් හල අසලින් දිවෙන මාර්ගය, පල්ලිමුණේ පාරයි... පල්ලිමුණේ පාරේ මඳ දුරක් යන විට මේ යෝධ බයෝබැබ් ගස දකින්නට ලැබෙනවා.. මෙහි අතීතය වසර 500කට එහා බවයි පැවසෙන්නේ.. වට ප්‍රමාණය මීටර් 19.51 වන මේ ගසෙහි උස මීටර් 7.5ක් පමණයි... හරියට අපේ අකුරු බ්ලොග් එක ලියන බීටලේ වගේ.. පොඩ්ඩක් මහතයි, ගොඩාක් මිටියි... අතීත මූලාශ්‍ර ඇසුරින් බලන කොට අරාබියානු නාවිකයන් විසින් ක්‍රිස්තු වර්ශ 1477 දී පමණ රෝපණය කලා යැයි සැලකෙනවා.. මතකනේ සේද මාවත.. එහෙම බලපුහාම ඒක නොවිය යුතු දෙයක් විය නොහැකියි නේද? මේ තියෙන්නේ එහි පින්තූර... පල්ලිමුණේ පිහිටි ශාන්ත ලුසියා දේවස්ථානය තමයි මේ ගහ බලා කියාගන්නේ... 

Add caption

ඊට පස්සේ අපි නැරඹුවේ පල්ලිමුණේ ශාන්ත ලුසියා දේවස්ථානය.. 1920 ඉදන් පවත්වගෙන ආපු ශාන්ත ලුසියා දේවස්ථානයේ පිංතූර තමයි මේ පහල තියෙන්නේ.. 

දහම් පාසලේ විභාගයක් අතරෙ හිනාවෙන මේ දැරිවිගේ හිනාව දැක්කම ඔයාලට මතක් වෙනවද අපේ පුංචි කාලේ...

වෙලාව උදේ 9ට විතර ඇති... අපි ඊලඟට මන්නාරම් කළපුවේ පල්ලිමුණේ පෙදෙස නැරඹීමට ගියත් එහි තිබූ අප්‍රසන්න ගතිය නිසාම අපි ආපසු හැරිලා ආවා.. එම වෙරළ තීරය ඇත්තටම ගොඩාක් දූශණය වෙලා තිබ්බේ.. අපේ මීලඟ අරමුණ මන්නාරම් දුම්රිය පල හා ම්ලේඡ්ච එල්.ටී.ටී.ඊ ත්‍රස්ථවාදීන් විසින් පුපුරවාහරි මන්නාරම් දුම්රිය පාලම නැරඹීමයි.. ඉස්සෙල්ලාම අපි දුම්රිය ස්ථානය ගැන කතා කරමු...

1914 මෙම දුම්රිය මාර්ගය ඇරඹුනේ ඉන්දියාවෙන් ගෙන්වනු ලැබූ භාණ්ඩ කොළඹට ගෙන ඒමේ පහසුව තකායි.. තලෙයි මන්නාරම් ජැටිය හරහා ගොඩ බහින මගීන්ද මෙම  දුම්රියෙන් කොළඹ බලා පිටත් වුනා කියලා වැඩිහිටියෝ පවසනවා.. ඉන්දියානු රජයේ ආධාර ඇතිව නැවත සකසන දුම්රිය මඟ සෑදීමේ ක්‍රියාවලියට මමයි අමිලයි සහභාගී වුන හැටි  තමයි මේ...

සංදුක්කේ.. මොකට කියනවද? ඒ කාලේ විරාජමානව බැබලුන මන්නාරම් දුම්රිය ස්ථානයේ අද හැටි....

එතැන් සිට පාලම ලඟට අපි ගියේ පයින්මයි.. කිලෝ මීටරයක පමණ දුරක් නම් තිබුනා... නටබුන් වූ දුම්රිය මාවතේ සලකුණු පමණක් ඉතිරිව තිබුනා... මේ තියෙන්නේ එම සලකුණු හා පුපුරුවා හැරීමෙන් පසු කඩා වැටුණු දුම්රිය පාලම...

ඊට පස්සේ අපි ගියේ කරවල වාඩි බලන්න... කරවල වාඩිනම් අනන්තවත් තිබුනා.. ඒත් කරවල වේලීම කරගෙන කිහිප පලක විතරයි... මේ තියෙන්නේ එහි ඡායාරූප.... 

මෙන්න මුහුදු වෙරළ පුරා දුව ගියපු අපේ යාළුවෝ...

මේ ඉන්නේ ඈත ඉඳන් ගිය මසුන් මරන්නෙක්....

මෙතනින් පස්සේ අපි ගියේ මන්තායි ළුණු ලේවාය බලන්න.. ඇත්තටම ඒක හරි අපූරු අත් දැකීමක්... එහි කළමණාකරු වෙච්ච ලෙනාඩ් මහත්මයාට මම අතිශයින් ස්තූතිවන්ත වෙනවා ඡායාරූප දාන්නට අවසර ලබාදීමත් එහි විස්තර මුලක ඉඳන් අපට කියා දීමත් පිළිබඳව.... එක අවවාදයක්... පොලේ තියෙන 20ට දෙකයි කියන ලුණු පැකට් ගන්න එපා.. රජ ලුණු කියන එක හදන ආකාරය දෑසින් දැක්ක නිසා අපි එයනම් අනුමත කරනවා.. මේ ලුණු සම්භන්ධ පාඩම තමයි අපි ඒ සංචාරයේ හදාරපු හොඳම පාඩම... ඒ කථාව මේ සටහන් පෙළ අවසන් වෙලා වෙනමම කියන්නම්.... මේ තියෙන්නේ එහි ඡායාරූප.. ඔය මාත් එක්ක තොප්පියක් දාගෙන ඉන්න මහත්තය තමයි ලෙනාඩ් මහතා... ඔහු නම් සැබැවින්ම ඉතා සුහදශීලී චරිතයක්.... 

වෙලාව මධ්‍යන්‍ය 12ට විතර ඇති.. ගිනි රස්නෙට හිතෙන්නේ ඉරට හැතප්මක් විතර ඇති කියලා.. 

උදේ වරුව ඉවරයි... ලඟම මත්පැන් අවන්හලින් කූල් බියර් කෑන් දෙකක් ගත්ත අපි නැවතත් තානායමට ගියේ තවත් මඳ වෙලාවකින් පිට වීමට බලාගෙන... ඔන්න දෙවෙනි දවසේ උදේ වරුව අවසන්... පහුගිය ලිපිය අවසානේ දාපු ඉතිරි ටික බලමු ඊලඟ ලිපියෙන්...

ප.ලි.. ත්‍රිරෝද රථයේ වෙච්ච කතා බහ...

මචන් අභියා, මේ මුළු ගමනට එකෙක්ගෙන් කීයක් යයිද බන්....

රුපියල් 6000ක් විතර යයි බන්...

අඩෝ මම හිතුවේ දහයක් විතර යයි කියලනේ... ඉතිරි ටිකට මොකුත් කරගන්න බැරි වෙයිද බන්..?

බලමු.. 

ත්‍රී වීල් මල්ලිගෙන් දන්නා ශිල්ප යොදා මේ මුදල් වියදම් කරන්නට ක්‍රමයක් හෙව්වත් උත්සහය අපතෙ ගියා..

ප.ප.ලි. මේ ලිපි පෙළ ලියන ගමන් මම පටන් ගන්නවා මගේ ජීවිතයේ අඳුරු පැත්ත ගැන ලියන්න... පාසැල් කාලේ කරපු ආනාඩි වැඩ.. ටැක්සි රියැදුරෙක් වෙච්ච හැටි.. බුකියක වැඩ කරපු හැටි.. හෝටලයක වැඩ කරපු හැටි... සල්ලි නැතුව පයින් ගියපු හැටි... පොලීසියේ හිටපු හැටි.. පට්ටෙට කුඩු ගහන එකෙක් එක්ක පොලිස් කූඩුවේ රැයක් නිදි මැරූ හැටි ආදී වශයෙන් මගේ මතකය ගොඩාක් ඈතින් තියෙන දේවල් ලියන්නයි යන්නේ.. අපි බලමු ඉතින්...