මම කොහොමද සංචාරක ව්‍යාපාරයට යොමු උනේ කියන එක තමයි දැන් ලියන්න යන්නෙ.

මම කලින් කතාවකදි කිව්වනෙ ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ සැරටම බාලදක්ෂ කලා කියලා.. ඉතින් ඒ කාලෙ අපේ අම්මට පෙන්නන්නම බැරි වචන කිහිපය තමයි ..

1. බාලදක්ෂ කඳවුරු ( Scout Camps)
2. ගවේශණ තරග (Exploration Competitions)
3. විනෝද චාරිකා ( Trips )

ඒත් දෙවියනේ කියලා මට වැඩිපුරම තිබුනෙත් මේවම තමයි.. හැම සතියකටම සැරයක් බාලදක්ෂයෝ සෙට් එකත් එක්ක කොහෙහරි යන එක පුරුද්දක් වෙලා තිබ්බා.. ඉස්කෝලෙන් එලියට ආවට පස්සෙත් මේ පුරුද්ද මෙහෙමම තිබුනා.. රැකියා කරද්දිත් අපේ උන් ටික ඉඩක් ලැබුනු හැම වෙලේම නොගිය තැනක යන්න පෙලඹුනා..

මම විද්‍යා හා තාක්ෂණ අමාත්‍යාංශයේ ඉන්න කොට පටන් ගත්ත විදාතා, ටෙක්නො ලංකා වගේ වැඩසටහන් නිසාත් මට රට පුරා සංචාරය කරන්න අවස්ථාව ලැබුනා.. කොටින්ම ත්‍රස්ත කලබල තිබුනු කාලෙත් මට අම්පාර, මන්නාරම වගේ පැතිවල නිරුපද්‍රිතව ගිහින් එන්න වාසනාව උදා උනා. සාමාන්‍යයෙන් මගේ වයස අවුරුදු 25ක් වගේ වෙනකොට මම ලංකාවෙ බොහෝ තැන්වල ඇවිදලා තිබුනා. ලංකාවෙ තියෙන බොහෝ නගර පිලිබද පැහැදිලි මතකයක් මට තියෙනව කියල මට හිතුනා... ඒ වගේම මම ගිහින් නැවතුනු හැම හොටෙල් එකක් එක්කම සම්බන්ධතාවයක් අද වෙනකන් නොබිදී තියා ගන්නත් මම සමත් වුනා..

ලංකා ටුවර් ඕර්ගනයිසර්ස් පුද්ගලික සමාගම පටන් ගන්න තවත් හේතුවක් උනේ මේ කාලෙ වෙද්දි ගොඩාක් අය මගෙන් අහන්න ගත්තා "මචන්, අපි පොඩි ට්‍රිපක් යනව... කොහේද හොද?" කියල.. එහෙම නැත්නම් අහනව "මචන්, අපි නුවර එලියේ යනවා... මොනාද බන් එහෙ බලන්න තියෙන්නේ..?" කියලා.... මමත් ඉතින් කියනවා.. උන් මාවත් දාල ට්‍රිප් එක ගිහින් ෆන් අරන් එනවා... ටික කලක් යද්දි මට හිතුනා ඇයි මම මේ දැනුම නිකන් දෙන්නෙ.. පටන් ගන්නව බිස්නස් එකක් කියල තමයි මේ ලංකා ටුවර් ඕගනයිසර්ස් පටන් ගන්න හිතුවේ....

දැන් ඒක සෑහෙන දුරට ගිහින් තියෙන නිසා මම කරන්නෙ හොද සේවයක් කියල මට හිතෙනව... ලංකාවෙ තියෙන පුංචි හොටෙල්ස් වගේම තරු මට්ටමේ හෝටල් පවා මට වට්ටම් ලබා දෙනවා...

මගේ ජීවිතේට ගොඩාක් දේවල් ලබා දුන්නෙ බාලදක්ෂ ව්‍යාපාරය.. මේකත් පදනම් උනේ බාලදක්ෂ ව්‍යපාරය මතින්... ඒක නිසාම මම මගේ සමාගම තුලින් සේවය ලබාගන්න බාලදක්ෂයින්ට ඉතාම අඩු ගනනට සේවය සපයන්න තීරනය කරල තියෙනවා.. මගේ අරමුණු කලින් ලියලා තියෙන නිසා මම මේ Blog Post එක මෙතනින් නවත්තනවා.....