කඩු වැනෙන එකේ දෙවෙනි කතාව.....

කලින් කතාවෙදි ඇහුවනෙ සිංහල කතා කරද්දි කඩු වැනෙනවද කියලා... කවුරු හරි හිතනවද දන්නේ නෑ මම ඉංග්‍රීසි භාෂාවත් එක්ක තියෙන තරහවක්වත් පිරිමහනවද කියලා... අනේ එහෙම දෙයක් නෙවෙයි.... මේ හැම කතාවක්ම තියෙන්නෙ ටිකක් හිනාවෙන්නයි.... ටිකක් හිනාවෙන්න කියන එකනෙ මගේ තේමාව. හිනා යන කතා ප්‍රධාන වශයෙන්ම කොටස් තුනකට විතර බෙදන්න පුළුවන්ද කියලත් හිතෙනවා.. පළවෙනි කොටස නම් පාසල් ජීවිතේ.... දෙවෙනි එක කට්ටිය බීලා කරන දේවල්... තව ඉතින් ඔහොම වර්ග කරන්න ගියොත් අද පෝස්ට් එක ලියන්න වෙන්නේ නෑ.... මම මේ දවස්වල පොඩි කතා හිඟයකිනුත් පෙලුනා... ඒත් මගේ ලෝකය ලියන රංග සහ අකේලේ හම් ලියන දිනේශ් මල්ලියි දෙන්නගෙ පෝස්ට් කියවපුහම තව අවුරු දෙකකට විතර ලියන්න කතා මතක් උනා.... යාන්තම් ජාමෙ බේරුනා.... හරි කතාවලට එමු....


කඩු කතා ගැනනේ කියනවා කිව්වේ..... සමහර අය එක පාරටම ඉංග්‍රීසි වචනයක් කියන්න ඕන වෙද්දි කලබල වෙනවා... හරියට අර එක්ස් කියන අයියා සිංහල කතා කරනකොට වගේ....ඒ වගේ කතාවක් තමයි පළවෙනි කතාව.. දෙවෙනි තුන්වෙනි කතා ඉංග්‍රීසි තේරෙන සත්තු ගැන... තිරිසන් සත්තු නිසාම දන්නෙ වචන දෙකයි තුනයි.. පැටලුනොත් ඔක්කොම විනාශයි... හරි කතා වලට යමු....

මේ සිද්ධිය උනේ බ්ලොග් කලාවේ දැවැන්තයෙකුට... තවත් බ්ලොග් දැවැන්තයෙක්ගෙ ගෙදර යද්දි සති දෙකකට විතර උඩදි තමයි උනේ මම හිතන්නේ.... දන්න කට්ටිය මොකුත් කියන්න එපා හොදද..... දැන් කාර් එක මම පදවනවා..... ජේඩීගේ දිනපොත ලියන ජේඩීයි, මගේ සඳ ලියන පසනුයි පිටිපස්සෙ සීට් එකේ.. සිද්ධියට අදාල පුද්ගලයා ඉස්සරහා ආසනේ..... අපි ඉතින් කඩේ දාගෙන යද්දි පාරෙ තිබ්බා ටිකක් විතර ලොකු ගැට්ටක්... මම ඒක නොදකියි කියලා හිතපු අපේ හිතවතා එක පාරටම මෙහෙම කිව්වා...


ඔන්න අභියා බැරියර් එකක්......


මම බැලුවා කොහෙද බැරියර් එක කියලා.... එහෙම එකක් නෑ.. මම වේගය අඩු කරලා ගැට්ට උඩින් දාන ගමන් ඇහුවා කෝ බන් බැරියර් එකක්.....?


ආහ්... බැරියර් එකක් නෙමේ..... බම්පර් එකක්...


කලබලේට පැටලෙන හැටි බලන්නකො ඉතින්..... ජේඩීයි පසනුයි මමයි මේ කතාව විනෝදයක් කර ගන්න අමතක කලේ නෑ ඉතින්..... කොල්ල ඉතින් එනකන් බයිට්...

තිරිසන් සත්තු ගැනත් කියනවා කිව්වනේ.... අර මගෙ හොදම බෝඩිමේ ඉස්සරහ ගෙදර හිටියා බල්ලෙක්.... පට්ට සැර බල්ලෙක් ඌ... අපිත් එක්ක නම් පුදුම තරහක් තිබ්බේ... ඉතින් ඒ ගෙදර පාස් කරලා එද්දි අපේ උන් ඔක්කොම කලිසමේ බෙල්ට් එක අතින් අරන් එන්නෙ.... පැන්න ගමන් දෙන්න බලාගෙන.... එහා ගෙදර අන්කල් ඌට කතා කරන්නෙ ඉංග්‍රීසියෙන්.... කම්(come) කියපුහම එනවා... ගෝ (go) කියපුහම යනවා..... 


අතින් අපේ උන්ට හපන්න ආපුහාම අපේ උන් මලටත් එක්කම ඌව පන්නන්නෙ කම් කම් කිය කිය.... බෝඩිමට් ඇවිත් අසුරු ගහලා ගෝ ගෝ කිය කිය ඌට කතා කරනවා.... නිතර දෙවේලේ කතා කරන ඉංග්‍රීසියට හුරු උන බල්ලා.... අන්කල් ගෝ කියපුහාම ලඟට එනවා.... කම් කියපුහාම එලියට යනවා..... 


හරි තුන්වෙනි කතාව.... ඔයාලා ගිහින් තියෙනවද නුවර එලියේ.... ඊට පස්සේ හෝර්ටන් තැන්නේ.... දැන් ඉතින් හිතන්න එපා මම බිස්නස් කරන්න හදනවා කියලා.... ගිහින් නැත්නම් මට කියන්න.... කතාව මේකයි.. නුවර එලියේ ඉදන් අඹේවෙල හරහා හෝර්ටන් තැන්නට යද්දි ඔයාලට දකින්න ලැබෙනවා කන්දේ ඇල කියලා විශාල ජලාශයක්.. කන්දේ ඇල රක්ෂිතය කියලා පොඩි කැලෑවකුත් තියෙනවා.... ඔන්න ඔය කියන ජලාශයේ තියෙනවා බෝට්ටු සේවයක්..... හරි හරි..පොඩ්ඩක් ඉන්න.... කතාවට එන්න කලින් පසුබිම කියන්න ඕනනේ.... ඉතින් හොර්ටන් තැන්නෙ යන හෝ ගිහින් එන අය මේ කන්දෙ ඇලේ බෝට්ටු පදින එක කරනවා ගොඩාක් වෙලාවට.. හරි දැන් බහිමු කතාවට..... 



ඒ බෝට්ටු සවාරියේ පොඩි විශේෂයක් තියෙනවා.. බෝට්ටුවක් කිව්වට ඒක ටිකක් පාලම් පාරුවක් වගේ.... මේ බෝට්ටුවේ ඉන්නවා බල්ලෙක්.... මෙයාගේ වැඩේ තමයි ජලාශයේ ඈතට බෝට්ටු සවාරියේ ගිහින් ජම්ප් කියපු ගමන් අර සීතලට වතුරට පැනලා බෝට්ටුව පස්සෙ පීනගෙන එන එක.... කට්ටියත් ඊට පස්සෙ බෝට්ටුවේ ඉන්න අයත් බල්ලා දිහාගෙන පොඩි විනෝදයක් ලබනවා.. කොච්චර ඇති වුනත් බල්ලත් ඊලඟ ගමන් වාරයෙත් බල්ලා යනව බෝට්ටුවේ... ඔන්න දැන් තමයි කතාව....

දැන් ඔන්න දවසක් මමත් එක්ක ගිය විදේශිකයො පිරිසකුත් මේ බෝට්ටුවේ සවාරියක් යන්න බලාගෙන ඉන්නවා... බෝට්ටුව නගින කොට මම එයාලට පැහැදිලි කරලා දුන්න බල්ලගෙ කතන්දරේ... දැන් එයාලත් හරිම ආසයි බල්ලගේ වික්‍රමය බලන්න.....  දැන් කට්ටිය නැග්ගා.. උපරිම දුරක් ගිහින්නෙ බල්ලට ජම්ප් කියන්නේ.... නැත්නම් ගතියක් නෑනේ.... ඒ උනාට බල්ලා බෝට්ටුවේ ගැට්ටෙ ඉන්නෙ පනින්න බලාගෙන.... එහෙට යනවා මෙහෙට එනවා.. පනින්න හදනවා ජම්ප් කීවෙ නැති නිසා ආපහු එනවා..එක විකාරයයි.... තවම බෝට්ටුව යන්න පටන් අරන් අඩි දහයක් වත් උනේ නෑ..... බල්ල දිහා බලන් හිටපු සුදු මහත්තැන් කෙනෙකුට හිතුනා බල්ලා දැන් නම් පනියි තමයි කියලා.. මොකද ඌ දගලන හැටියට කාටත් හිතෙන්නෙ එහෙමයි.... සුදු මහත්තයා බල්ලට කරුණාවෙන් මෙහෙම කිව්වා...


ඩෝන්ට් ජම්ප් (Don't Jump)


බල්ලට තේරෙනවද ඩෝන්ට්.... ඌට ජම්ප් ඇහුනා විතරයි ඌ පැන්නා..... 


දවස් හතක ගමනක් ඉවර වෙනකන් ඇන්ඩෲ මහත්තය මිස්ටර් ඩෝන්ට් ජම්ප් බවට පත් උනා අනිත් අය අතරේ....