මෙන්න හිනා වෙන අයට... ටියුබ් ලයිට් අයට නෙවේ... දුර, සීතල, වේගය මනින අළුත්ම මිනුම් ඒකක....

ඇත්ත නමින් බ්ලොග් ලියන එකේ වාසි වගේම අවාසිත් තියෙනවා.... ලොකුම අවාසිය තමයි රසවත් සිද්ධි ලියනකොට සැර උපරිමෙන් බාල කරලා ලියන්න සිද්ධ වීම.. මේතනත් ඒ වගේ කථාවක් තියෙනවා.. ඒත් බලන අයට අසාධාරණයක් නොවෙන්න ලියන්න හිතනවා.... හරි පටන් ගත්ත ගමන්ම වටේ යන්නේ....


සම්මත මිනුම් ක්‍රම වගේම කට වහරින් එන මිනුම ක්‍රම ගොඩාක් අපේ සමාජයේ තියෙනවා.. ඉස්සර හිටපු අපේ මුතුන් මිත්තෝ වෙලාව කිව්වේත් ඉර දිහා තරු දිහා බලලනේ.... ඉතින් ඒ වගේ කතා කිහිපයක් තමයි මේ....


ඉන්දික කියලා මගේ යහලුවෙක් හිටියා කටුගස්තොට.. මිනිහගේ ගෙදරට යන පාර අපට කිව්වේ මෙහෙමයි...


මචන්, දෙවෙනි පටුමගේ හතරවෙනි ගෙදර......


හික්.. දෙවෙනි පටුමගේ හතරවෙනි ගෙදරට කිලෝමීටර එක හමාරක් යන්න ඕන... අහන මිනිහා මොන තරම් මුලාවක වැටෙනවද?


නුවර එළිය පැත්තේ කට්ටිය වංගු වලිනුත් දුර කියනවා... 


තව වංගු තුනයි...


අයියෝ.. ඔය හතර වෙනි වංගුවේ තියෙන ගෙදර..


නමුත් ඒ පැත්තේ වංගු ගනින්න මාර ගේමක් දෙන්න ඕන.. මොකද, ඔවුන් වංගු ගනින්නේ පොඩි වංගු අත ඇරලා...


දුර මනින නවීනතම මිනුම් ඒකකය මට ලබුනේ ගිය සෙනසුරාදා... මාතර පැත්තේ ගෙදරක යන්න ගිහින්... මේ තියෙන්නේ දෙබස...


මේ හරියට වරකාපිටිය කියලද කියන්නේ....


ඔව් මහත්තයා...


අර බන්දුල මහත්තයාලගේ ගෙදර කොහෙද?


මේ පාරේ තව ටිකක් යන්න ඕන... තැපල් පෙට්ටියක් තියෙනව ඔන්න ගෙදර ඉස්සරහා.. ඔහෙලා කොහෙයි?


අපි ටිකක් ඈත... කොච්චර විතර දුරද සමාන්‍යයෙන්..?


අනේ.. වැඩි දුරක් නෑ.. තව බෝක්කු තුනයි.....
(ඔය වැම්පා මලයා එහෙම ආඩම්බරෙන් කිව්වට ඉන්නේ ඕස්ට්‍රේලියාවේ කියලා උනුත් දුර කියන්නේ බෝක්කු වලින්ද කොහෙද... මටනම් හිතේ මැවෙනවා මාතර එකෙක් ඕස්ට්‍රේලියාවේ සුද්දෙකුට බෝක්කුවලින් පාර කියන හැටි....)

මේ සිද්ධිය මට මතක් උනේ තාරුණ්‍යයේ අඩවිය ලියන රාජ් එක්ක මේ සෙනසුරාදා (ජනවාරි 7) තියෙන බ්ලොග් කරුවන්ගේ ගෙට්ටුව ගැන කථා කර කර ඉද්දී... අනනමනන් වල්පල් ගැන කතා කර කර ඉන්න ගමන් රාජ් කිව්ව මිනිහා සිරිපාදෙ ගිය කථාවක් කැලේ පාරකින්.. අන්න එතකොට තමයි මේ සීතල මනින අලුත්ම ඒකකය ගැන මගේ මතකය අළුත් වුනේ.... 2004 හතරේ අවුරුද්දේ අගෝස්තු මාසේ අපි සිරීපාදේ ගියා.. අවාරේ සිරීපාදෙ යන එක බයානක වගේම හරිම මිහිරි අත්දැකීමක්.. සීතල උපරිමෙන්.. ඉතින් දෙවි පිහිටෙන් මේ ගමන ගිහින් ආපහු ආවා..


මේ ගැන ඔෆිස් එකේ කතා වුනේ මම ආවට පස්සේ.. එක ගෑනු ලමයෙකුයි, අර මගේ කලින් කථාවක හිටපු ප්‍රදීප් කියන රියදුරයි අතරෙ තමයි මේ සංවාදේ උනේ.. ගෑනු ලමයගෙන් තමයි ප්‍රශ්නේ...


ඉතින් අභීත, සිරීපදෙ ගමන කොහොමද?


හොදයි... හරිම නිස්කලන්කයි... අවාරෙ හින්දා සෙනග නෑනේ....


මාත් ගිහින් තියෙනවා අභීත මහත්තයෝ අපි බඳින්න කලින්... අවාරේ සිරීපදේ යන එකනම් ඉතින් ඔය වයසට ගියොත් තමයි.. නැත්නම් ආයේ යන්න වෙන්නේ නෑ.... සීතලේ තරම තේරෙනවනේ.....


අනේ ඇත්තද ප්‍රදීප්.. ගොඩාක් සීතලද?


මිස් මේ මොනවා අහනවද මන්ද? කොච්චර සීතලද කියන්නේ උපරිම දිග සෙන්ටිමීටර එක හමාරක් විතර ඇති...


කථාව එතනින් ඉවර වුනේ මට හිනාව නවත්තගන්න බැරි වෙච්ච නිසාත් ප්‍රදීප් එතනින් ගිය නිසාත්... අර ගෑනු ලමයා හිස් බැල්මකින් අපි දෙන්නා දිහා බලන් හිටියේ ඇයත් ටියුබ් ලයිට් නිසා වෙන්න ඇති....


ප.ලි. මතකනේ ඔක්කොටම.. අපි සොඳුරු මොහොතක් ගත කරන්න යනවා කියලා ගාල්ලේ. දිනේ මතකද? ජනවාරි 7.. වැඩි විස්තර මෙතනින්... මෙතනින්.. මෙතනින්...