කියන්න හදන්නෙ සින්දුවක් ගැන.... සින්දුවේ වටිනාකම ගොඩාක් දැනෙන්නෙ දැන් නිසා....

ගුණදාස කපුගේ.... කියන්නෙ මේ රටේ හිටපු අති ශ්‍රේෂ්ඨ ගායකයෙක්, සංගීත අධ්‍යක්ෂවරයෙක්.. ඔහු ගැන නොදන්න කෙනෙක් ඉන්නවානම් පුදුමයක්.. අපේ බ්ලොග් කලාවේ ඉන්න අය අතරිනුත් කපුගේට ආදරය කරන කිහිප දෙනෙක් ඉන්නවා කියලා සමහර පෝස්ට් වලින් මට වැටහිලා තියෙනවා...

මෙන්න සින්දුව

කල්ලඩි පාලම පාමුල සින්දු කිව්ව මාළුවෝ....
ඇයි ගොලු ගැහුනේ.... සිතාරයට වෙඩි වැදුනද යාළුවෝ..
සිතාරයට වෙඩි වැදුනද යාළුවෝ.......

මහ පොළව ඉතින් දෙකට තුනට බෙදී යාවි යාළුවෝ...
ගංගා මහ මුහුදු කලපු නොබෙදේවිද යාළුවෝ...
නුඹලා කොයි දෙස කොයි රටකට යනවද මාළුවෝ....

කල්ලඩි පාලම පාමුල සින්දු කිව්ව මාළුවෝ....

අපෙ උතුරු දකුණු සංගීතය දෙකට බෙදෙයි යාළුවෝ....
මෘදංග ගැටබෙර හදවත් පැලී යාවි යාළුවෝ...
නුඹලාගේ සින්දු ඉතින් කොයි රටේද මාළුවෝ........

කල්ලඩි පාලම පාමුල සින්දු කිව්ව මාළුවෝ....

මේ සින්දුව මගෙ හිතට දැනුනෙ කොළඹ තියෙන සෞන්දර්ය විශ්ව විද්‍යාලවෙ තිබ්බ ප්‍රසංගයකදි... ඕන කෙනෙකුට බලන්න යන්න පුළුවන්... සති දෙකකට සැරයක් බ්‍රහස්පතින්දට කිසිම අය කිරීමකින් තොරව මියුරු ශාස්ත්‍රීය සංගීත ප්‍රසංගයක් ඔවුන් පවත්වනවා... පසුගිය සතියෙ ඒකට සහභාගී වෙන්න ආවෙ යාපනේ කිහිප දෙනෙක්... ඔවුන් සහ දකුනෙ සංගීතඥයින් එකතු වෙලා කරපු ප්‍රසංගය අපේ හදවත් පිරෙව්වා...

ඉවරවෙලා මෝටර් රථයට නැගපු මට ඊලගට ඇහුනෙ මේ ගීතය.... කෙතරම් අර්ථවද්ද කියන එක මගෙ හිතට දැනුනෙ ඒ වෙලාවෙයි...

ඇත්තටම අපි ඒ කාලෙ කොච්චර මානසික පීඩනයකින්ද හිටියෙ නේද?

ප.ලි. මේක අහන්න දාන්න මම දන්නෙ නෑ.. නැත්නම් මම අහන්න දානවා..... මෙතනින් අහන්න try එකක් දෙන්න