අපූරු ක්‍රීඩා උත්සවය සහ ආදි බාලදක්ෂයින්ගේ මීටර් 200....

ඔන්න ඉතින් මම කලින් කතාවක කිව්වනෙ අපිට ගැට්ට දාපු බාලිකා විද්‍යාලයක් ගැන ඒ කාලෙ... අහ්.. මතක නැද්ද? එහෙනම් මෙතනින් ගිහින් බලන්නකො... මේකත් ඒ සිද්ධියට කලින් එයාලගෙ ස්කෝලෙම ප්‍රොග්‍රෑම් එකකට ගිහින් වෙච්චි සිද්ධි කීපයක්.... මේකත් මගෙ බාලදක්ෂ ජීවිතේ අමතකම නොවෙනම දවසක් තමයි.... ඉතින් මේ බාලදක්ෂිකාවො ක්‍රීඩා සැණකෙලියක් සංවිධානය කලා.. තිබ්බෙ තිඹිරිගස්යායෙ හෙන්රි පේද්‍රික් ක්‍රීඩාංගනයේ... සංවිධානය කරලා තිබ්බෙ බාලිකා විද්‍යාලයක් නිසා ලංකාවෙ හතර දිග් භාගෙන්ම ආපු කොල්ලන්ගෙන් නම් කිසිම අඩුවක් තිබ්බෙ නෑ...

ඒ අතරෙ ලංකාවෙ හොද නමක් දිනාගෙන හිටපු අපේ ආදි බාලදක්ෂයෝ සෙට් එකත් හිටියා.. ඒ කියන්නෙ මගේ කතා වලින් ඔයාලට මුන ගැහුනු දමියා.. උපුල්.. චින්තක.. අමිල.. ඩැනී.. චන්දරේ වගේ සහ නොකියපු තවත් ගොඩාක් දෙනෙක් හිටියා.. අපි ටික හිටියා කියන්නෙ එතන රස සාගරයක් වෙන්න තත්පරෙන් පංගුවක්වත් යන්නෙ නෑ කියන එකයි.. ඉතින් ගිය ගමන්ම අපිව group කලා එයාලගේ ජාත්‍යන්තර නිවාස වගේක නම් වගයක් දාලා... ඉස්සෙල්ලම තිබ්බෙ පිරිමි මීටර් 200.. මමත් ගියා පොර වගේ.. මෙන්න මම ලග හිටපු පොර බොටමක් ගලවලා අර දුවන්න දාන සපත්තු දෙකක් දානවා.. ඇයි යකෝ මේක ස්පෝට් මීට් එකක් වෙලානෙ.. මම දැන ගත්තා දෙනෝ දාහක් ඉස්සරහා මාගේ වටින කියන රෙදි ටික ගැලවෙන්නයි යන්නෙ කියලා.... රේස් එක පටන් ගත්තා මම දුවනව අන්තිමේට පාත් වෙවී මගෙ ඩෙනිම පිහ පිහ.. දැන් අර ගෑණු ළමයි අහනවා

"අපෝ අය්යෙ, මොකද මේ අන්තිමට?"

"කොහෙද නන්ගි මුන් ගාල කඩා ගත්ත හරක් වගේනෙ.. මගෙ ඩෙනිම ඉවරයි... මේ බලන්න මඩ"

ඕන්න රෙද්දෙ පිහිටෙන් මගෙ රෙද්ද බේරුනු හැටි...."

ඉතින් ඊට පස්සෙ මේ වැඩෙ නැගලා යනවා.. අපිට අල්ලපු හවුසෙ එකෙ නම CABANA අපේ හවුසෙ එකේ නම CHALET පොඩි පොඩි ඉවෙන්ට් යද්දි උන් කෑ ගහනවා

සී..... ඒ..... බී... ඒ..... එන්..... ඒ..... කබා)))))නා))))))))))))))))))) කියලා.....

අපි ඔටුවොද? ඔන්න අපිත් දෙනව චියර් එක මෙහෙම ....

සී.... එච්..... ඒ.... එල්... ඊ... ටී....... චා))))ලට්............. කියලා...

මෙහෙම කියලා ටිකක් වෙලා යද්දි මෙන්න නංගි කෙනෙක් එනව නහයෙන් කටින් පිඹගෙන අපේ හවුස් එක පැත්තට.. ඇවිත් කියනව මෙහෙම...

"අයියෝ අයියෙ, චාලෙට් නෙමෙයි.... ෂැලේ.. ෂැලේ..."

හරිනෙ.. සනීපනෙ... අපිටත් වෙන්නෙ මෙන්න මෙහෙමයි එකේ මයියට වෙන වැඩ..... වස විලි ලැජ්ජාවයි කොල්ලො සෙට් එකටම..

ඔන්න ඊලගට තමයි ප්‍රධාන කතාව.... මේ කට්ටිය ප්ලෑන් කරපු ඉවෙන්ට් ටික ටක් ගාල ඉවර උනා.. ඉතින් සංවිධායක කමිටුව තීරණය කලා අර ඇවිත් ඉන්න අපි වගේ ආදී බාලදක්ෂයන් වෙනුවෙන් වූ විශේෂිත තරගයක් තියන්න... ඔන්න පිට්ටනියෙ මීටර් දෙසීයක් දුවන සීන් එකක් තමයි තියෙන්නෙ... ඕක සංවිධායකයින්ට ප්‍රශ්ණයක් නැති උනාට අපේ උන්ට නම් අහස පොළව ගැටලන කේස් එකක්... ඇයි ඔක්කොම මේ ෆීල්ඩ් එකේ පොරවල්... පැරදුනොත් ඌට අයෙ ආත්මයක් නෑ.. කවුරු පරදියිද කියලා කියන්නත් බැරි ඔක්කොම එතන ඉන්නෙ හොදම වැඩ කාරයෝ නිසයි... ලොකුම සීන් එක වෙන්නෙ මේක සංවිධානය කරන්නෙත් කෙල්ලො.. දැන් කට්ටිය ඔක්කොම කතා වෙනවා මෙන්න මෙ වගේ දෙබස්

අඩෝ හිමින් දුවමු බන්.. අරකිත් බලන් ඉන්නවා මට නම් බෑ පරදින්න..

ඔව් බන්.. මේ හයියෙන් දුවලා පිස්සුනම් කෙළින්න එපා.. විළි ලැජ්ජවයි.. හෙට වෙද්දි මුන් පත්තරේ දායි..

මේ මචන්.. උඹලා හයියෙන් දුවනවානම් කියපල්ලා.. මම පොඩ්ඩක් හන්දියට ගිහින් රේස් එක ඉවර උනාම එන්නම්...

මේ වගේ තවත් ගොඩාක් කතාවල ප්‍රතිඵලය උනේ ඔක්කොම එහෙනම් එකට දුවමු කියලා තීරනය කරපු එක... මේකෙ විශේෂත්වය උනේ මේකයි.. පාසැල් 20කින් විතර ආපු කට්ටියට එකම හේතුවයි බලපෑවෙ.. අන්තිමට ඔක්කොම එකට පටන් ගෙන එකටම ඉවර කරන්න තීරණය කලා...

තරගය ඇරඹුනා.. මෙන්න එකෙක් විතරක් දුවනව පණ කඩාගෙන.. පිටි පස්සෙ උන් ඌට මෙහෙම කෑ ගහනවා දුවන අතර තුර...

අඩෝ හිමින් දුවපිය... අඩු කඩනව රේස් එක ඉවර උනාම..

කොහොමහරි අන්තිමට රේස් එක ඉවර උනේ මෙන්න මේ පහල තියෙන විදිහට.. උඩම පින්තූරෙ තියෙන්නෙ රේස් එක පටන් ගත්ත විදිහ.. ඒකෙ ඉස්සරහින් ඉන්නෙ අර පන කඩාගෙන දුවපු මෑන්...



ඔන්න එහෙමයි එදා අපේ පොරවල් ජාමෙ බේර ගත්තෙ...