පනස් වෙනි සටහන.... මට මාගේ සුභ පැතුම්

කතන්දරයගෙ පිටුව දැකලා මටත් ආසා ඇති උනා..
ලියන්නට ගත් විටදි කෙලවර හොයාගන්නට බැරි උනා..
දැන් තිබේ වාතයක්, ඇණයක්, ෆන් එකක් ආතල් වෙලා...
පනස්වෙනි සටහනත් අම්මපා ලියමි සිවුපද ගලපලා....

හසිත චාමර රනිල් මල්ලිලා යන පාර මට එලිකලා...
සින්ඩියේ ඇතුලටත් මගෙ හොට රිංගවන්නට හැකිවුනා...
මාව දිරිමත් කරන අදහස් එකින් එක මෙහි දිස් වුනා..
බ්ලොග් කලාවේ මිතුරු මිතුරියො මට අලුත් පවුරක් වුනා..

කතන්දර, මකරා, හසී සහ වැම්පයර් මල්ලිත් ඇවිත්...
හා පැටික්කිත් සමග කොක්කට පිස්සු හසියත් මෙහි ඇවිත්...
සිහින දකිනා ස්වපනා සහ සොදුරු සිත ඇති කෙල්ල වත්...
බ්ලොග් ගඩොල්, සන්සාරසිදු , මාරයා සමගින් සම්පතුත්...

හැමදාම ප්‍රථමයෙන් නරඹන හේමලයා මල්ලී අපේ...
නිශ්, හරී, වාගෙම තවත් නම් නොකී අය මෙය නරඹතේ...
සදා සක්කිලි කමෙන්ට් දමනා ඇනෝනිමස් මල්ලිත් අපේ...
දුන්න දයිරිය මගෙ සිතින් නම් සදා නොමැකෙයි මිතුරනේ.....

වැප් ශෙෂානී වගේ තව ඇත විහග ගීතය මාතලේ.....
පළවෙනිම අදහසත් පලකල තරිදු මල්ලිත් මතකයේ....
බ්ලොග් නොලියා මගෙ පස්සෙ දැවටෙන උදවියත් ඇත කස් වගේ....
හැම දෙනාටම පුදමි බැතිමල් දුන් සහය මිණිමුතු වගේ....

ඇවිත් යන එන ගාන නම් මෙහි දහස් ගනනක් පහුවෙලා....
පසුපසින් එන උදවියත් මගෙ පනස් එකකට වැඩිවෙලා....
තිබේ කරුනක් පවසන්න මට සොයුරු සොයුරනි හිස නමා...
ලියමි තව දුරටත් නුඹේ මුවෙ, නැගී එන මදහස තකා..........

නම් නොකියවුනු සොයුරු සොයුරිනි තරහ ගන්නට නම් එපා...
ඇවිත් ගොඩවී යන්න මදහස මගේ බ්ලොගයෙ තවරලා....
බ්ලොගය නරඹන ඔබ හැමෝටම හදේ තුතිමල් දෙමි පුදා...
ඔන්න එහනම් යනව මම අද පනස් එක ගැන සිත සිතා....