තම මතය, අන් මතය, වලි දා ගැනීම හා කළකිරීම....

මීට දවස් තුනකට කලින් මම ලිව්ව "ගෑනු ඔක්කොම පත්තිනි අම්මලා... පිරිමි අපි වලත්තයෝ" කියන ලිපිය නිසා මම මේ ලිපිය ලියන්න අදහස් කලේ... හිට් වෙන මාතෘකාවක් එහි දැම්මා කියලා මම නොහිතුවත්, දින තුනක් ඇතුලත දෙදහසකට වඩා වැඩිවූ හිට් ප්‍රමානයත්, වැටුනු කමෙන්ට් 300කට වැඩි ප්‍රමාණයත් නිසා මම විසින් ලියූ සාර්ථකම ලිපියක් ලෙස මට පසු දිනෙක හැඟේවි... කීප දෙනෙක් කල දුරකථන විමසීම් වගේම චැට් පණිවිඩ වලට වගේම විද්‍යුත් මේල් නිසා මට මේ ගැන නොලියා වෙන ලිපියක් ලිවීමට සිත් නොඳේ....


බ්ලොග් එකක් යනු අපේ මතය ගොඩ නැගීම සඳහා වූ තෝතැන්නකි... අනුන්ගේ මතයට ගරු කරන ගමන් තමන්ගේ මතයත් ඉදිරි පත් කරන්නට බ්ලොග් ලිපියක් කදිම ක්‍රීඩා පිටියකි.. මගේ පෙර ලිපියේ එවන් දැනුම, චන්ඩි, ගායක ගායිකාවෝ, වැදගතුන්, බුද්ධිමතුන්, පජාතයින් ආදී සියල්ල කමෙන්ට් තීරුව පුරා විසිරී සිටිය බව දකින්නට ලැබුනි.... එය දකින කෙනාගේ ඇසට සාපේක්ෂයි.. උදාහරනයක් ලෙස එහි කමෙන්ට් කල අයෙක් මහ නසරානියෙක් යැයි මට සිතෙන විට එහි සිටින අයෙකුට මම මහ නසරානියෙකු යැයි සිතෙන්නට පුළුවන.. එය මේ බ්ලොග් ලොවේ ස්වභාවයයි.... නමුත් එය තමන්ගේ පෞද්ගලික ගැටලුවක් සේ සලකා ක්‍රියා කිරීම සම්භන්ධව මාගේ නම් කිසිදු මනාපයක් නැත්තේ ඊට වඩා ඉටු කිරීමට වැඩ කටයුතු රාශියක් මා හට තිබෙන බැවිනි....



අනෙක් කාරනය නම් මම මෙතනදී මතු කරන්නට උත්සාහ කල කරුන තේරුම් ගියේ මුලින් කමෙන්ට් කරපු කිහිප දෙනෙකුට පමණක්ද යන්න මගේ සිතට දැනීමයි.... බ්ලොග් ලිපියට අදාල කරුණු සම්භන්ධ හොඳ සංවාදයක් එක් ඇනෝවෙක්ගේ කමෙන්ට් පේලියක් නිසා එක් පටු කාරනාවක් සම්භන්ධව පමනක් ඇදී යාම මගේ බලවත් කණගාටුවට හේතුවක් වුනා... මොකද මම ඇති කරන්නට බලාපොරොත්තු වූ සංවාදය නොපිට පෙරලී යෑම පිළිබඳ මගේ සිතේ තියෙන්නේ හරිම නොපහන් හැඟීමක්... නමුත් එය මගේ බ්ලොග් නම් විශයට පමණයි.... මම වගේ එකෙක් ලියන පෝස්ට් එකක් තේරුම් ගන්නට බැරිනම් තුශාර රවීන්ද්‍ර මල්ලි ලියන මෙන්න මේ වගේ ලිපි කොහොම තේරුම් යයිද මන්දා... 


ඒ වගේමයි.. මම පෙර ලිපිය සඳහා බ්ලොග් ලිපි තුනක් ආශ්‍රිත කර ගත්තා... එයින් ලිපි දෙකක අයිතිකරුවන්ගේ ගැටලුවක් නැති උනත් එක් බ්ලොග් කාරියක් ඇයගේ බ්ලොගය සීමාසහිත පිරිසකට පමණක් විවෘත කලා.. එය මාගේ බලවත් හිත් වේදනාවකට හේතු වූ අතර මම ඒ පිලිබඳව මගේ බ්ලොගයේ සටහනක්ද කලා.... අනතුරුව මගේ හිතේ තිබූ ගැටලු පිළිබඳවත් ඇයගේ බ්ලොග් එක වැසීමට මාගේ බලපෑම පිළිබඳවත් පෞද්ගලිකව ඇයගෙන් විමසා සිටියා.. ඇය කිව්වේ බ්ලොග් එක වැසීමට පමණක් නොව ඇය වැටී සිටින මානසික තත්ත්වය නිසා ඇගේ ජීවිතයට යම් දෙයක් වුවහොත් මම සහ තවත් බ්ලොග් ලියන්නෙක් එයට වගකිව යුතු බවයි... මට මේකට අඬනවද හිනාවෙනවද කියලා හිතා ගන්නට බැහැ තවම.... නමුත් ඇය ලෙස අඟවා  ඇනෝ කමෙන්ට් දැම්මේ ඇය නොවේ කියා ඇය දැඩිව පවසා තිබුනා... ඇයට කියන්නට තියෙන්නේ මෙච්චරයි.... නංගි ඔබේ බ්ලොග් එක මමද ඉතා ආසාවෙන් කියවූ බ්ලොග් එකක්.. ඔබ නැවත එය විවෘත කරනවාට මාද ඇතුළුව ගොඩාක් බ්ලොග් පාඨකයින් කැමැත්තෙන් ඉන්නේ....


මෙම ලිපිය, කමෙන්ට් හා අනෙකුත් සංසිද්ධි නවක බ්ලොග් කරුවන්ට ඉතා වැදගත් පණිවිඩයක් ගේනවා.. ඔබ ගේන තර්කය ඔබේ... එය වෙන අයෙකුගේ මතයට විරුද්ධ වෙන්න පුළුවන්.. ඔවුන් ඒ පිළිබඳව ඉතා දැඩිව තර්ක කරන්න පුළුවන්... එහි විශය කුමක්ද කියන එක අදාල නෑ... ටැබූ ගේ, පෙරමුණේ රාලගේ, මාතලන්ගේ, ඉදලා හිටලා කතන්දරගේ, බ්ලොග් වල යන වාද විවාද දැක්කනම් තම මතයත් එක්ක යන අපූරු කමෙන්ට් රාශියක් ඔබට දකින්නට පුළුවන්... ඔබේ මතය හරි වෙන්න පුළුවන්.. ඒත් අනෙකාගේ මතය ඔහුට හෝ ඇයට හරි.. එය වෙනස් කරන්නට බ්ලොග් අවකාශයේ ඇති එකම ක්‍රමය  සාධාරණ තර්කයක් මිස වෛරය ක්‍රෝධය පිරුණු කමෙන්ට්ස් නොවේ....


තව දුරටත් මෙහි ලියන්න කරුණු අනන්ත අප්‍රමානව තිබුනත් එය ලිවීමට වඩා කමෙන්ට් ගැන බලාපොරොතුවෙන් නවත්වන්නට සිතෙනවා..... ඒ නිසා කමෙන්ට් වැටුනොත් බලමු... නැත්නම් අත ඇරලා දාමු...


ප.ලි. කමෙන්ට් සම්භන්ධව තියෙන්නේ කලින් කොන්දේසිමයි.. පලි ගැනීමේ චේතනාවෙන් නැතුව ලිපියට අදාල කමෙන්ට් වැටෙනවනම් අගය කරනවා.... ඇනෝ අත ඇරලා පුළුවන් තරම් නමින් එන ලෙසද ඉල්ලා සිටිනවා...