කණයි පස්සයි දෙකම රත් වෙන්න අම්මාගෙන් ගුටි කාලා තියෙනවද?

පොඩි කාලේ ගුටි නොකා ලොකු මහත් වෙච්ච උදවිය ඉන්නවානම් ඒ අතලොස්සයි... මදි නොකියන්න ගුටි කාලා තියෙන උන් අත උස්සන්න කිව්වොත් මටත් සිද්ද වෙන්නෙ අත උස්සගෙනම ඉන්න. අප්පච්චිගේ අමතක නොවෙන ගුටි, අම්මාගේ ස්වීට් ගුටි, අක්කලාගේ ඇන ගුටි, ගුරුවරුන්ගේ ආතල් ගුටි වගේම කොල්ලන්ගේ ජල ගුටි සහ ගැන්සි පිටින් කාපු අමර ගුටිත් මම අනන්තවත් කාලා තියෙනවා.... ජල ගුටි සහ අමර ගුටි නම් ගහලත් තියෙනවා..


අද කියන්න යන්නේ හැමදාම ස්වීට් ගුටි කන අම්මගෙන් කාපු අමතක නොවෙන ගුටි කිහිපයක් ගැන.. කියවන අයටත් මතක් වෙයි තම තමන්ගේ කන් අඩි, පොඩි කාලෙදි රත් වෙච්ච හැටියි කරපු තක්කඩි කම් ටිකයි.. හරි පළවෙනි කතාව මෙන්න....


අපේ අම්මා ඉගැන්නුවේ මම ඉගෙන ගත්ත පාසලේමයි.... ඉතින් කරන්න ඕන මගඩි අම්මට හොරෙන් කරලා සර්ලාගෙන් කාලා ඊට පස්සේ අම්මාගෙනුත් කාලා ගෙදර ඇවිත් මදි නොකියන්න අප්පච්චිගෙනුත් කනවා.. මම මේ කල්පනා කලේ පොඩි කාලේ වැඩියෙන්ම කෑවේ ගුටිද බත්ද කියලා.. බත් කෙසේ වෙතත් පොඩි කාලේ ඉඳන් පිළිවෙලකට කාපු එකම දේ තමයි ගුටි කියන්නේ..... ඉස්සෙල්ලාම අම්මගෙන් ගුටියක් මතක හිටින්න කෑවේ මෙන්න මේ වෙලාවෙ...


අපේ ගමට තිබ්බේ එක බස් එකයි... ඒක නැති දවසට මරු ආතල්... ගමෙන් නගරයේ පාසැල් වලට ගියේ අතලොස්සයි... මම හිතන්නේ දහ දෙනෙකුට වඩා නෑ... ඉතින් මේ එකම එක බස් එක නැති දවස්වලට මේ ඔක්කොම දෙනා ගස් වලට පොලු ගගහා තිරගම බේකරියෙන් රසම රස පාං කෑලි අරගෙන යනවා අර තිරගම මහා විද්‍යාලේ ගාවට... එතනින් තියෙනවා 7.15ට බස් එකක්... අපි හිතා මතාම 7.15 පන්නලා තමයි යන්නේ... ඊට පස්සේ ඒ පාරෙ බස් එකක් යන්නෙ 8ට.. ඒකෙ ගිහින් ඉස්කෝලෙ ගිහින් හරි යනවද? ආයෙත් ගස් වලට පොලු ගගහා පාං කෑලි කකා ගෙදර එනවා... එදාට ඉතින් තෛපොංගල් තමයි.... කට්ටිය ගමේ ඉස්කෝලෙ පිට්ටනියට ගිහින් උන්ට පේන්න සෙල්ලම් කරනවා... අරුන් හූල්ල හූල්ල බලාගෙන ඉන්නවා.... ඒ ඉස්කෝලේ විදුහල්පතිතුමාගේ ලමයත් අපිත් එක්ක ඉන්න නිසා ඒ ගුරුවරුත් මොකුත් කියන්නෙ නෑ.... ඉතින් ඔහොම දවස් ගෙවීගෙන යනකොට එක දවසක් අපේ ඉස්කෝල බස් එක මගදි කැඩුනා.... ප්‍රධාන පාරට මීටර් සීයයි තිබ්බේ... අම්ම එදා නිවාඩු දාලා හිටපු නිසා පාසැල් යෑම පිළිබඳ කිසිම ගැටළුවක් තිබ්බේ නෑ... කොල්ලො කෙල්ලෝ ටික මීටර් 100ක් ගිහින් බස් එකක නැගලා ඉස්කෝලෙ නොයා කිලෝ මීටර් 4ක් ආපහු පයින් ආවා බස් එක මගදි කැඩුනා කියාගෙන.... ගෙදර ඇවිත් ඔය ඔක්කොම විස්තර කියලා බස් එක කැඩුනු තැන කියද්දි කණ පුපුරන්න අම්මගෙන් වැදිච්ච පාර මට තවම මතකයි....


10 වසර 11 වසර කියන අවුරුදු දෙකේදිම මට ඉස්කෝලෙදිත් ගෙදරදිත් සමාජ අධ්‍යයනය ඉගැන්නුවේ මගේ අම්මා.. කට් කරන්නේ නැතුව ඉගෙන ගන්න වෙන එකම පීරියඩ් එක (මොකද අම්මා දන්නවනේ ගෙදරින් ආවා...ඒත් පන්තියේ නෑ කියලා) සමාජ අධ්‍යයනය නිසා ඒ විශයයට මම පන්තියේ ඉස්සරහින්ම හිටියා... දෙයියනේ කියලා ලකුනුත් වැඩි වුනා...



වර්තමානයේ අපේ පන්තියේ හිටපු අයගෙන් දැන් හොදම ජීවිතයක් ගත කරනා කිහිප දෙනාගෙන් කරුණාසිංහයා ඉදිරියෙන් ඉන්න පොරක්... ඌ ඒ කාලේ පන්තියේ මෙලෝම වැඩක් කලේ නෑ... ෆුල් ෆන් එකේ සින්දුවක් කියාගෙන පන්තියේ මුල්ලකට වෙලා කොපි පාරක් ගහගෙන ගෙදර වැඩ ගොඩ දාගෙන හිටපු කොල්ලෙක්.. සමාජ අධ්‍යයනයත් එක්ක එන සිතියම් අධ්‍යයනය කොටසට මූ කොච්චර ආසද කියනවනම් සිතියම් අධ්‍යයනය පොත දිහා මූ බලන්නෙවත් නෑ.. ඉතින් මම තමයි පොරට සිතියම් ඇදලා දෙන්නේ..... සිතියමත් ඇදලා ඒවට හරිත් දාලා අම්මගේ කෙටි අත්සනත් ගහලම උට දෙනවා..... මොකද නැත්නම් අම්මා උනත් කරදර වෙන්න ඕනනෙ වැඩිපුර පොතක් බලන්න... අනික උගෙ පොතෙයි මගෙ පොතෙයි තියෙන්නෙ එකම දේ... ඒ නිසා මමම හරි දාලා අත්සන් කරලම දුන්නා... ඔහොම ඉද්දි එක දවසක අම්මයි කරුණාසිංහයි අතරේ යනවා මෙහෙම දෙබසක්.....


කරුණාසිංහ තමුසේ සිතියම පෙන්නුවාද? 


ඔව් මැඩම් ඇයි කළින්ම පෙන්නුවේ....


බොරු කියන්න එපා.... මට මතක නෑ තමුසෙ පෙන්නුවා... දැන් සිතියම් කීයක් ඇදලා ඉවරද?


ඔක්කොම ඇදලා ඉවරයි මැඩම්... අන්තිම එක තමයි අද මැඩම්ට පෙන්නුවේ... (මූ ඇත්ත වගේ කියනවා දැන්..)


අහ්.. එහෙමද? නෑ.. එක්කොත් ගේනවා බලන්න පොත.....


පෙන්නුවා කියලා අවුලක් නෑ.. කවදාවත් මම ගහපු අත්සන් අම්මට මාට්ටු වෙලා නෑ.. මේකත් මෙහෙමම යයි කියලා හිතාගෙන මමත් චූන් එකෙ ඉන්නවා... මොකද ඒ අත්සන ගහපු වෙන අයගෙ පොතුත් අම්මා බලලා යවලා තියෙනවා... පොත බලලා අම්මා කරුණාසිංහට මෙහෙම කිව්වා...


තමුසේ මෙලෝ වැඩක් නොකර හිටියට හොඳයිනේ... හා හා යනවා...


දැන් මටත් ෆිට්.. උටත් ෆිට්... පන්තියේ අනිත් උන්ටත් ෆිට්... කොල්ලා පොතත් අරගෙන තමංගෙ මේසේ ගාවට එන්න ගියාට පොඩි දුරයි එන්න උනේ.... ආයෙත් අම්මා කතා කලා....


කරුණාසිංහ.. මෙහෙ එනවා.. ඔය පොතත් අරන්... තමුසෙට බෑ මාව තම්බන්න.....


මෙන්න මෙතන ඉදන් තමයි මේ කතාවේ විසිල් හා බල්ටි තියෙන්නේ.... පොත ආයෙත් බලන ගමන් අම්මා මෙහෙම අහනවා...


කරුණාසිංහ කවුද කියනවා මේවා බලලා හරි දැම්මේ..


ඇයි මැඩම්, මැඩම්මනේ බැලුවේ... 


තමුසේ මාව තම්බන්න හදන්න එපා මනුස්සයෝ.... කියනවා කවුද මේ හරි දැම්මේ....?


මූත් අරින්නේ නෑ....


ඇයි මැඩම්, මැඩම්මනේ දැන් ටිකකට කලින් දැම්මේ...


චට් ට් ට් ටාස්ස්ස්ස්.......... අන්න පළවෙනි වෙඩි මුරය පත්තු උනා... දැන්නම් අපිත් ටිකක් බියෙන් සලිත උනා.. මොක්ද අම්මාට කේන්ති යන්නෙ නෑ.. කේන්ති ගියා කියන්නේ නම් අඹ සරණයි ඉතින්.. ඒත් අරු කියන්නේ නෑ කියලා දන්න නිසා අවුලක් නැහැ...


ඇත්ත කියනවා..... කවුද මේ හරි දැම්මේ...?


කරුණාසිංහ නිහඩයි.....


කරුණාසිංහ.. තමුසෙ කට වහගෙන හිටියට මම දන්නවා මේ හරි දැම්මේ මම නෙමේ කියලා... මම හරි දාන්නේ දකුණු පැත්තට.... ඒත් මේ හරි තියෙන්නෙ වම් පැත්තට..... කවුද මේක කරපු වමත් කාරයා.... කියනවා තමුසෙව ප්‍රින්සිපල් ගාවට එක්ක යන්න කලින්...


කොහොමද තර්කෙ... ඔන්න මට හීන් දාඩිය දාන්න පටන් ගත්තා....මාව අහුවෙන අවස්ථාව අත ලඟ වගේ.... සැනසිල්ලකට තියෙන්නෙ කරුණාසිංහ නිහඩයි...


දෙවෙනි වෙඩි මුරයත් පන්තිය දෙවනත් කරමින් කරුණසිංහයාගෙ කණ මතටම පතිත උනා.... ස්වරය යක්ශයා ආරූඪ උනා.... ඒත් අරූ නෙවෙයි කටක් ඇරියේ... අන්තිමේ මමම නැගිටලා කිව්වා මමමයි ඒ වැඩේ කලේ... අම්මා රතු වුනා.... එදා මෙදා තුර මම අම්මගෙ දැක්ක භයානකම මුහුණ දැක්කේ එදා.. පන්ති නායකයා ගොඩයා.. අම්මා ගොඩයාට කතා කලේ අම්ම දන්න නපුරුම විදිහට....


ගොඩමුන්න... මෙන්ඩිස් සර්ගෙ කාමරෙන් මහත වේවැල ගේනවා ගිහින්... විනාඩියකට වඩා පරක්කු උනොත් තමුසෙටත් දෙනවා ඒ වේවැලෙන්ම....


ගොඩයා පිටත් වෙද්දි අම්මා මගේ ලඟට ආවා... පන්තිය මීයට පිම්බා වගේ... කොල්ලො මොන ලොකු ටෝක් දුන්නත් මේ වගේ වෙලාවට භයේ ගැහෙනවා...


චට්ටාස්ස්ස්.... චට්ටාස්ස්.... පට්ටාස්...... මෙන්න බොලේ මල්ටි බැරල්....  අම්මගේ අල්ල මගේ කම්මුල් සිසාර එහෙට මෙහෙට යනවා..... අරූ වේවැල ගේද්දිම බෙල් එක වැදුන නිසා ඒකෙන් ශේප්... ඒ ගුටිය අදට මට හොදටම මතකයි... අම්මා ගෙදර ඇවිත් සිද්ධිය කීවට පස්සේ අප්පච්චිගෙන් කාපුවා මට ඊටත් වඩා මතකයි....


දැනටත් ඒ සිද්ධිය මතක් කලාම අම්මට තරහා යනවා.... ඒක මතක් උනහම අම්මා මට මෙහෙම කියනවා.....


ගොඩමුන්න පුතා පීරියඩ් එක ඉවර වෙන්න කලින් වේවැල ගෙනාවනම් උඹ තවමත් මගෙන් කනවා... 


ප.ලි. එහෙනම් ඔබ සැමට සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා..... අපි ගමේ ගිහින් ආයෙ එන්නේ සදුදා....


පින්තූරේ ගත්තෙ මෙතනින්...