දිලුම් මචන්,

දිළුම්, අද උදේ උඹගේ මල්ලි ශාන් කෝල් කරලා මහ කාළකණ්ණි ආරංචියක් කිව්වා.. ඒ අපිත් එක්ක අපේම එකෙක් වෙලා හිටපු උඹ අපෙන් සමු අරන් ආයේ නො එන්නම ගියා කියන එක.. උඹ සිහිය නැතුව ඉස්පිරිතාලේ ඉද්දි අපි හැමෝම උඹට ජීවිතය යැද්දා.... උඹේ කණ පිළිබඳ රෝගය අපිට අපේම රෝගයක් බවට පත් වුනා... ඒත් දැන් හැමදෙයක්ම වෙලා ඉවරයි... උඹේ කවි, නිර්මාණ අපිට ආයේ දකින්න නැතිවෙයි.. මුණ ගැහෙන හැම වෙලාවෙම අපිව හිනස්සවන්න උඹ ආයෙත් අපි ලඟට එන්නෙ නැතිවෙයි.... ඒත් දිළුම්, උඹේ සුවඳ ජීවිතය පවතිනතාක් කල් අපිත් එක්ක රැඳේවි.. ඒ සුවඳ තවත් වැඩි කරන්නට අපි ඉදිරියේදී කටයුතු කරාවි.... 


මගේ බ්ලොග් එකේ කෙටිම පෝස්ට් එක මෙය වේවි... මට උඹට කියන්න මහ ලොකු දේවල් නෑ මචන්, උඹට නිවන් සුව මම මුළු හඳින්ම ප්‍රාර්ථනා කරනවා... කලින් පෝස්ට් එකකත් කියූ පරිදි අදටත් මට නොවිසදෙන එකම ගැටළුව මෙයයි.....

අරුමේ කිම වඳවෙන සඳ සදිසි මිනිස්සු...?