සොදුරු කලාකරුවා.... ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්

මම දන්නෙ නෑ මේ කතා වලට හිනායයිද කියලා.... මේ මාසෙ 31 වෙද්දි මේ සොදුරු මාධ්‍යවේදියා, ගීත රචකයා, කලාකරුවා අපි අතරින් සමු අරන් අවුරුදු 21ක් වෙනවා.. එතුමාගෙ ගීතවලට ප්‍රිය නොකරපු චරිතයක් අද හොයා ගන්න පුළුවන්ද කියන එක නම් ගැටලුවක්... අති විශිෂ්ඨ ගීතයක් රචනා කරන්න එතුමට ගිහින් තියෙන්නෙ තත්පර කීපයක් විතරයි... මේ බ්ලොග් සටහන ලියන්න මාව පෙළඹෙව්වෙ තීනු සත්‍යාගෙ බ්ලොග් එකේ ප්‍රේමකීර්ති ගැන තිබ්බ පෝස්ට් එක.. කතාවට බහිමුකො ඉතින් වැල්වටාරම් නැතුව නේද?

ඉතින් කියන්න යන්නෙ එතුමා ගැන මම එහෙන් මෙහෙන් අහපු පොඩි කතා කිහිපයක්... මේ කතාවල නිරවද්‍යතාවය කොච්චර දුරට හරිද කියලා නොදන්නවා උනත් ප්‍රේමකීර්ති නම් ඒ අසහාය කලාකරුවාගේ හැකියාවන් ගැන හිතනකොට මේව ඇත්ත වෙන්න පුලුවන් කියලා තමයි හිතෙන්නෙ...

කතා අංක 01..

එක්තරා දවසක ප්‍රේමකීර්තිව මුන ගැහෙන්න ගෙදරට ගියේ වික්ටර් රත්නයකයන්... ඒ යද්දි ප්‍රේමකීර්ති කොහෙදෝ යන්න ලෑස්ති වෙලා හිටියෙ ටිකක් කලබලෙන්.. වික්ටර්.. පොඩි ගමනක් යන්න තියෙනවා.. වරෙන්කො යන්න කියලා ප්‍රේමකීර්ති වික්ටර්වත් ඇදගෙන ගමන පිටත් උනා.. වික්ටර් ආපු කාරනාව දැන් කැලේ... ප්‍රේමකීර්ති ගියේ අසනීප වෙලා රෝහල්ගත කරලා හිටපු එතුමගෙ අම්මව බලන්න... බලලා එන ගමන් තමයි ප්‍රේමකීර්තිට මතක් උනේ වික්ටර් එන්න ඇත්තෙ වුවමනාවකට වෙන්න ඇති කියලා..ඉතින් ප්‍රේමකීර්ති වික්ටර්ගෙන් ඇහුවලු මොකද වික්ටර් අහන්නත් බැරි උනානෙ ඇයි ආවේ කියලා... වික්ටර් කිව්වලු සින්දුවක් ලියාගන්නත් එක්කයි අවෙ අයියා කියලා.... ආ කියපු ප්‍රේමකීර්ති බස් එකේ යන්න දෙන්නට ගත්ත ටිකට් එකේ මෙන්න මේ සින්දුව ලියලා බස් එකෙන් බහින්න කලින් වික්ටර් අතට දුන්නලු.....

ආදරයේ උල්පත වූ අම්මා... මා ඔබගේ පුතනූ.......


කතා අංක 2

ත්‍රීකුණාමලයෙ නිලාවේලි මුහුදු වෙරලෙ ප්‍රේමකීර්ති ඇතුළු කට්ටිය පොඩි සාදයකට සෙට් වුනා... වෙලා යනකොට කට්ටියගෙ පදමත් වැඩි නොවුනා නෙමෙයි... පුංචි ශාරීරික අවශ්‍යතාවයකට පැත්තකට ගිය ප්‍රේමකීර්ති දැක්කෙ ඈත අහසෙ හුදකලා වෙච්ච තරුවක්... තරුව දිහා බලපු ප්‍රේමකීර්ති, වික්ටර් කොලයක් අරන් වරෙන් කියලා කෑ ගැහුවා.... අත පිහින්න තිබ්බ කොලයක් අරන් එතනට ගිය වික්ටර්ට ලියාගනින් කියලා ප්‍රේමකීර්ති මේ සින්දුව කියෙව්වාලු...

තනි තරුවේ......... තනි තරුවේ....


කතා අංක 3

මේ පාර ප්‍රේමකීර්තිත් එක්ක සෙට් උනේ මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි... ගෙදර සෙට් වෙන තැනට එන්න පුංචි ගෑනු ලමයෙක් පොරකනවා දොර ගාව.. පොඩි ලෑල්ලක් නිසා එන්න බැරි පොඩිත්ති දොර අසලින්ම එහෙට මෙහෙට යනවා.. අමාරුවෙන් ඇවිදින පොඩි එකී දිහා බලන් හිටපු ප්‍රේමකීර්ති පොඩි කොල කෑල්ලක් අරගෙන ඒකෙ මෙන්න මෙහෙම ලිව්වා

හෙමින් සැරේ පා තබනා දුවේ හර්ශනී...


තවත් මේ වගේ කතා ගොඩයි... ප්‍රේමකීර්තිට වෙඩි තිබ්බෙ කවුද කියන එක ගැන ප්‍රශ්නයක් නෑනෙ... එත් මට එක ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා...

මෙහෙව් සොදුරු මිනිසෙකුගෙ හදවතක් පසාරු වෙන්න උන්ඩයක් යැව්වෙ ඇයි?
මේ ප්‍රශ්නෙට උත්තරේ වෙඩි තියපු මිනිහවත් වෙඩි තියන්න කියපු පාර්ශවයවත් දන්නෙ නෑ කියලා මට හිතෙනවා....